Samen met diverse mensen uit de gemeente denken we na over de huisvesting van de gemeente. Lukt het allemaal wel in de Kraal? Hebben we meer ruimte nodig? Kunnen we ergens anders ruimte huren? Wat betekent dat allemaal op financieel gebied? Wat betekent dat allemaal op organisatorisch gebied? Wie gaat er opknappen als dat nodig is? Wie gaat er schoonmaken als dat nodig is? Wie helpt om activiteiten vorm te geven als we ruimte hebben?
Vragen, vragen en nog eens vragen……
Op een briefje op mijn bureau staan twee zinnetjes gekrabbeld, die ook met huisvesting te maken hebben. Wel met andere huisvesting….
Er staat: ‘woonruimte in je hart’ en ‘werkruimte in je hart’.
Misschien heb ik het eens opgeschreven als thema voor een preek op zondag, ik weet het niet meer. Maar ze stemmen we wel weer tot nadenken, die twee zinnetjes.
Met de jeugd hebben we ooit eens ‘het levenshuis’ behandeld. We hadden een tekening van een huis, een dwarsdoorsnede. Daarin was een kelder te zien, het fundament, de woonkamer, de keuken, slaapkamers, een zolder. Elke kamer had een thema dat correspondeerde met een thema in een mensenleven. De huiskamer ging over relaties, je gezin, je wortels. De slaapkamer ging over seksualiteit. En zo had elke ruimte een thema.
De gedachte was: als je je leven aan God toevertrouwt, ben je dan ook bereid om God toe te laten in alle kamers van je leven? Dus hadden we het er over of je relaties en gezinsrelaties zo wilde vorm geven, zoals God het graag wil (huiskamer). Of je seksualiteit zo wilde benaderen zoals God het graag wil (slaapkamer).
Op 13/9 sprak ik o.a. over het lief hebben van God met ons hele wezen liefhebben, met toewijding. Met alles wat in ons is. Ik zei toen: “het roer van je leven aan God in handen geven. Christen zijn betekent overgave. Christen zijn betekent met je hele hart, je hele ziel en al je kracht van God houden en je leven aan Hem overgeven”.
Afgelopen zondag (20/9) stond er een spreker met een witte vlag voor de gemeente. Zijn thema was ‘ik geef me over’. Wonderlijk, dat het hier twee weken achter elkaar over ging.
In Efeze 3 vanaf vers 14 staat: 14 Wanneer ik eraan denk hoe wijs en groot Gods plan is, val ik op mijn knieën voor Hem neer. 15 Hij is de Vader van al Zijn kinderen, zowel in de hemel als op aarde. 16 Ik vraag Hem u vanuit Zijn heerlijke rijkdom de innerlijke kracht van de Heilige Geest te geven. 17 Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen, naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde en daarop uw leven zult bouwen.
Dat Christus meer en meer in u mag wonen….dat is het gebed van Paulus voor de christenen in Efeze. Ik sluit me bij hem aan. Dat Christus meer en meer in ons mag wonen. Dus: woonruimte gezocht. In ons. Meer en meer!
Maar is alleen de aanwezigheid van Christus in ons leven voldoende? Of staan we hem ook toe om iets te doen in ons leven? Of met ons leven? Bij Paulus werkte het wel zo. Hij zei in Kolossenzen 1 : 28-29: 28Hem verkondigen wij wanneer we iedereen waarschuwen en in alle wijsheid onderrichten, om iedereen tot volmaaktheid in Christus te brengen. 29Daarvoor span ik mij in en strijd ik met zijn kracht, die volop in mij werkzaam is.
Paulus had een missie waarvoor hij zich inspande. Hij verkondigde de boodschap van Christus. Hij waarschuwde mensen voor dwaalwegen. Hij gaf onderwijs in de wijsheid van God. Waarom? Om mensen tot ‘volmaaktheid in Christus te brengen’. Om hen te leren wandelen met God, meer en meer.
Daar spande hij zich voor in, daarvoor was de kracht van God volop in hem werkzaam. Paulus bood dus niet alleen woonruimte aan Christus in zijn leven, hij bood ook werkruimte aan Christus in zijn leven.
Iets om over na te denken. In hoeverre biedt u woonruimte aan Jezus? In hoeverre biedt u werkruimte aan Jezus? Wat is uw missie?
Gerdo