Op zondag 21 oktober sprak ik over Johannes 9, waarin Jezus een blinde man geneest. Als de discipelen vragen wat de oorzaak is van zijn blindheid, zegt Jezus: ‘dit is gebeurd, opdat de werken van God in hem geopenbaard zouden worden.’
Ik heb er al over gesproken, dus ik zal het hier niet nog eens dunnetjes over doen. Ik herhaal wel iets: ik had het over de ouders van deze blinde man. Hoe het voor hen geweest moet zijn om in die tijd een baby te krijgen die blind was. Over de zorg die zij gehad moeten hebben: hoe moet het met onze zoon, waar zal hij van leven? De geschiedenis vertelt immers dat hij blind was vanaf zijn geboorte en dat hij zat te bedelen op het moment dat Jezus hem aansprak.
Na afloop van de dienst kwam Willem Zwaan naar mij toe. Hij zei: ‘Je had het over de ouders van deze jongen en hoe het voor hen geweest moet zijn. Maar zouden ze ooit beseft hebben dat jij, meer dan 2000 jaar later, in Purmerend over hun zoon zou spreken? Dat er nu nog over hun zoon wordt gesproken en over wat Jezus in zijn leven heeft gedaan?’. Dat was een nieuw inzicht voor mij. Toen ik erover nadacht ontdekte ik een aantal dingen.
– Niets is wat het lijkt bij God. Er wordt een blinde jongen geboren. Je wereld als ouders stort misschien ineen, je hebt zorg om dit kleine pasgeboren wezen, wat niet voor zichzelf zal kunnen zorgen in die tijd, in die maatschappij. Maar God is bij machte om een hopeloze situatie om te keren. Om een wonder te doen. Om te voorzien in wat nodig is. Kijk naar een situatie als door de ogen van God: in geloof, in hoop, in verwachting.
– Een schijnbaar onbetekenend kind wordt de hoofdpersoon in een ontmoeting met Jezus. En die ontmoeting wordt Bijbelse geschiedenis. Het wordt verteld van generatie op generatie. Het leven van een onbetekenend kind, van een man in een hopeloze situatie, wordt een baken van hoop, een voorbeeld van de werken van God die in een mensenleven openbaar worden.
– De gehoorzaamheid van een enkel mens, kan 2000 jaar later nog impact hebben. Het feit dat deze blinde man in gehoorzaamheid zijn ogen ging wassen in Siloam, maakte hem een voorbeeld dat zijn actie die volgde op wat Jezus deed, voor ons nu nog een voorbeeld is.
Ik zei het die zondag al: onze gehoorzaamheid zal gevolgen hebben voor anderen. Hoeveel mensen zullen Jezus leren kennen door ons leven? Wat zullen mensen van Jezus zien, door ons leven? Willem vertelde me die ochtend ook over een ‘toevallige’ ontmoeting, die helemaal niet toevallig was. We hadden het er over dat je zo in het leven staat, dat je gericht bent op wat God die dag in je leven wil doen. Elke dag opnieuw. ‘Elke dag opnieuw zeggen: ‘Heer, deze dag is van U. Wat wilt U vandaag doen? Wie brengt U op mijn pad? Hoe wilt U mij inzetten vandaag?’ Dan zijn ontmoetingen nooit toevallig en is elke ontmoeting een kans om contact met mensen te maken. En laat maar aan God over wat je mag zeggen, op welk moment. Het enige dat daar voor nodig is, is overgave aan God. Beseffen dat jouw leven van God is. Dat jij zijn kind bent en deel van zijn gezin. Dat Hij de Koning is en jij een dienstknecht in Zijn Koninkrijk. Wat zal de impact van uw leven, jouw leven, zijn? Zou er over 2000 jaar ook nog over ons worden gesproken? Misschien hoeft dat niet. Het was God die bepaalde dat het verhaal van de blinde man verteld moest worden. Zo zal het ook met ons leven gaan. God is er bij. Hij weet of je veel onderweg bent. Hij weet dat je nauwelijks uit je huis komt. Hij weet of je makkelijk spreekt of daar juist moeite mee hebt. Hij weet het. En toch kan ieders leven impact hebben op een ander. Jouw leven kan dat van een ander beïnvloeden. Als vader en als moeder heb je kansen. Als opa en als oma heb je kansen. Als je aan het hoofd van een bedrijf staat heb je kansen. Als je leidinggevende bent heb je kansen. Als je in een ploeg werkt heb je kansen. Als je in een sportteam zit heb je kansen. Als je vrijwilligerswerk doet heb je kansen. In mijn preek haalde ik Ruth Kenter aan. Hoe kan het dat ik mij haar zo goed herinner? Omdat haar leven (en dat van Wim) mij heeft geraakt. Hoe zij in het leven stonden was voor mij een voorbeeld. Waren ze voorganger, oudste, kringleider? Nee hoor: ze waren Ruth en Wim Kenter, op de plaats waar ze woonden, op de plaatsen waar zij kwamen.
Ik ben bemoedigd door deze Bijbelse geschiedenis. Ik ben bemoedigd door de getuigenissen die ik hoor om mij heen. Ik ben bemoedigd door de levens van mensen in de gemeente. En ik zet zelf ook kleine stapjes…. Heb je het idee dat je nog niet zo ver bent? Dat jouw leven nog niet zo veel impact heeft? Geen nood: die blinde baby werd ook eerst een volwassen man. Ieder gaat zijn eigen weg met God. God gaat Zijn weg met jouw leven.
Wacht maar. Geef je maar over. Wees bereid.
Gerdo