Als ik jullie zeg dat we in een bijzondere tijd leven, dan zullen jullie dat vermoedelijk bevestigen. Typisch een gevalletje ‘open deur’. Maar we geven misschien allemaal een andere uitleg aan het begrip ‘bijzondere tijd’.
We zien dingen om ons heen gebeuren die duizenden jaren door de profeten van de Allerhoogste zijn voorzegt. We zien dingen gebeuren die bijna 2000 jaar geleden door Jezus zijn aangekondigd. De aardbevingen, oorlogen en epidemieën volgen elkaar op. En in die zin leven wij in een bijzondere tijd.
Gods’ volk Israël bevindt zich in een lastige situatie. Aangevallen door Hamas is hun verdediging het vernietigen van deze organisatie. Duizenden Palestijnen zijn het slachtoffer, waardoor de wereld over Israël heen valt. Israël blijft Gods’ volk, ook al handelen zij niet vanuit de boodschap die hun Messias onderwees. Het gesprek over deze strijd is bijna onmogelijk. Door terrorisme en manipulatie wordt de wereld gedwongen één kant te kiezen, terwijl het niet zo simpel is. Elk conflict kent meerdere kanten.
Nederland is steeds minder kerkelijk en we zien de dominantie van een maatschappij die zonder God wil leven. Wetten en regelgeving zijn niet meer ingegeven door geloof in God, maar door een parlement dat grotendeels keuzes maakt zonder God, waardoor Zijn grenzen worden overschreden. Hoe lang zal het duren voordat Christenen daar (nog meer) last van gaan krijgen en niet meer kunnen uitspreken wat zij willen zeggen of niet meer kunnen leven zoals zij willen leven? Nu al worden ons normen opgelegd die niet van ons zzijn en tegen die van ons in gaan.
Onze welvaartstaat lijkt ons alles te kunnen geven. Economische groei is prachtig, maar sloopt onze natuurlijke leefomgeving en leert ons hebzucht en materialisme, die zo normaal is dat we onze gezinnen er voor verwaarlozen. Ouders geven hun kinderen soms alles wat zij willen, reiken geen grenzen meer aan omdat ze te moe zijn na hun werk, het huishouden en hun sociale leven. Kinderen en tieners hebben de regie, soms thuis, soms op school, soms ook al op straat.
Kinderen en tieners worden vaak opgevoed op straat en worden daar mee gesleurd in een leven zonder waarden, zonder respect en zonder normen. Tieners plaatsen explosieven aan een deur, zonder te beseffen wat ze aanrichten. Rivaliserende groepen staan elkaar naar het leven van wege hun rap-teksten.
Op 2 juni sprak Pieter Hazenoot in onze gemeente, n.a.v. 1 Petrus 2: 9
Maar jullie zijn een uitverkoren geslacht, dat als priesters dienst doet voor het Koninkrijk, een heilig volk, een vrijgekochte gemeenschap, opdat jullie de lof verkondigen van Hem die jullie uit de duisternis geroepen heeft tot zijn alles overtreffende Licht.
Hij sprak er over dat de kerk een tegencultuur is. Een ‘tegenover’. Bij polarisatie zoeken wij de dialoog, het gesprek, de vrede. Bij vereenzaming kijken wij naar elkaar om. Bij tekorten voorzien wij in wat nodig is.
Onze roeping is dat we zijn gekozen om Gods’ grote daden te verkondigen. Onze taak is om dienstbaar te zijn, want een priester is dienstbaar. Hij of zij functioneert op de ontmoetingsplek van God en mensen. En dat kan in de kerk zijn, maar ook in je omgeving, op je werk of op school.
Naast dienstbaarheid speelt heiliging ook een grote rol in het leven van een priester. Heiligheid is geen moralisme of wetticisme. Heiligheid past bij onze identiteit van een koninklijk priesterschap. Een integer leven leiden, leven op een manier die past bij wie jij bent, en bij jouw rol, een priester.
De gemeente mag een oefenplaats zijn, een praktijk school, om met elkaar om te gaan. En om te leren hoe we in deze tijd stand houden in deze maatschappij, waarin onze kinderen en kleinkinderen opgroeien. En net zoals op school krijg je in de gemeente ook wel eens een antwoord dat je niet wilt horen of krijg je grenzen aangereikt omdat dit bescherming biedt.
De brandstof om in deze wereld te kunnen overleven, is God en God alleen.
Ons motto luidt: Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus. (1 Korinthe 3:11). Actueler kan het motto niet zijn.
Je hebt Jezus nodig als fundament om het leven te kunnen leven in deze tijd. Zonder Jezus als fundament ga je het niet redden.
Je zult echter ook aan je levenshuis moeten bouwen. Bouwstenen toevoegen vanuit het Woord van God. Zijn principes, zijn gaven, zijn vrucht, zijn waarheid, zijn onderwijs. En als je levenshuis zo langzaam vorm krijgt, kan je overleven.
Nu we net voor de zomervakantie staan wil ik je vragen om die tijd ook te gebruiken voor bezinning. Waar sta je nu eigenlijk? Wat is jouw fundament? Hoe is het met je relatie met God? Wat is jouw inbreng in het Koninkrijk van God? Wat breng je mee? Wat ga jij doen na de vakantie? Welke stappen zet je met God? Ben jij ook een priester?
Gerdo