In augustus mocht ik twee keer het woord brengen in de gemeente. Een aantal mensen heeft dat gemist, maar ik mocht twee keer spreken over balans.
De eerste keer over balans in een mensenleven. Ik zag dat daar ook een pagina aan gewijd is verderop in dit blad.
De tweede keer ging het over balans tussen woord en geest. Ik zal alles hier niet nog eens herhalen. Zelf merkte ik, dat zo’n zondagochtend eigenlijk te kort is om recht te doen aan zo’n thema, ‘balans tussen Woord en Geest’. Maar wat mijzelf is bij gebleven is deze stelling:
De behoefte van de menselijke geest, je willen, je denken, je voelen, kan God in de weg staan in de dosering van woord en geest. Door jouw willen, denken en voelen kan de balans doorslaan. Dat vraagt dus afstemming met de wil van God en de Geest van God.
Door hoe wij in elkaar zitten met onze behoefte aan kennis, onze interesse in bepaalde onderwerpen in het Woord of juist onze behoefte aan een ervaring, kan de balans in ons geestelijk leven doorslaan naar 1 kant, woord of geest. En daarmee ontstaat er onbalans in je geestelijk leven.
Daarmee wil ik niets af doen aan de kracht van het woord en aan de Heilige Geest in ons. Die onbalans heeft daar in feite niets mee te maken. Die onbalans heeft te maken met ons vlees, wat nog niet is gekruisigd. De behoeften van onze oud ik nemen de leiding. Galaten 2:20 zegt:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.
Ik denk dat ons ´Ik´ nog vaak in ons leeft, in plaats van Christus in ons. (Weet u het nog, dat liedje van Martin Brand, ´Koning Ik op de troon´?)
Misschien vraagt u zich af of het echt zo kan zijn dat je eigen ik je geestelijk leven kan bepalen. Paulus zegt van wel in 2 Timotheüs 4:3:
Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten.
Als je zoekt wat je gehoor streelt, dan is dat wat jij wilt horen, ongeacht van wat God wil zeggen. Als je leraren uitzoekt overeenkomstig je eigen begeerten, dan brengen die leraren dus kennelijk datgene wat jij begeert, waar jij behoefte aan hebt. En vaak is het dan ook nog eens zo dat je anderen probeert te overtuigen dat wat jij gevonden hebt ook absoluut noodzakelijk is voor de ander.
Soms sleur je anderen dan mee in jouw begeerten. Maar soms schept het ook verwijdering tussen jou en de ander, omdat je elkaar niet meer begrijpt en omdat je allebei op een andere golflengte zendt of ontvangt.
Het gevaar van dit alles is, dat je weerstand kweekt bij de ander tegen belangrijke delen uit Gods´ Woord die wel degelijk onderdeel horen te zijn van het geestelijk leven van een kind van God. En dat kan gaan over onderwerpen in de Bijbel, maar ook over de aanwezigheid en de werking van de Heilige Geest in het leven van een kind van God.
Dat is wat ik bedoel met balans tussen woord en geest. Het woord in jouw leven onder de regie van de Vader, onder regie van Jezus. Hij sprak als één van de laatste dingen op aarde uit (Mattheüs 28):
18 En Jezus kwam naar hen toe, sprak met hen en zei: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. 19. Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.
- En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.
Mensen leren wat Jezus onderwees aan zijn discipelen, die Hij meenam in de uitleg van zowel het nieuwe als het oude verbond. Hij is het Woord, Hij onderwees het woord. Dat is de ene kant van de balans.
Tegelijk zei Hij net voor de Hemelvaart (Handelingen 1): 7. En Hij zei tegen hen: Het komt u niet toe de tijden of gelegenheden te weten die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft, 8. maar u zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde.
En dat is de andere kant van de balans, met volheid, gaven, vrucht. De belofte van Jezus voor ons leven in de Geest.
Volheid van Woord en Geest, in mensen in wie niet meer hun IK, maar CHRISTUS leeft. Daar zie ik naar uit in de komende tijd. Hij zegt:
En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld. Amen.
Gerdo