Het is ongelofelijk, hoe snel de tijd gaat. Tenminste, zo voelt het voor mij.
Waar is de tijd gebleven? Hoe kan het, dat het al 2022 is?
Als ik hierboven het jaartal 2022 opschrijf, denk ik terug aan allerlei momenten in het verleden. Aan van alles wat er gebeurt is, aan van alles wat ik gedaan heb. Hoeveel preken heb ik gemaakt in de loop der jaren? Hoeveel gesprekken met mensen heb ik gehad. Hoe vaak heb ik gebeden met mensen?
Maar in 2021 sprak God echter door ons motto. Net alsof God wilde zeggen: ‘Wat je in het verleden hebt gedaan is mooi. Maar denk er niet meer aan. Let niet op de dingen die voorbij zijn gegaan, richt je op de toekomst. Want zie, ik maak iets nieuws.’
Als je 58 bent dan liggen je beste jaren achter je. In de maatschappij….
Maar ik denk dat God niet zo met de aardse normen bezig is. De orde van Zijn Koninkrijk is anders. Zie ik maak iets nieuws, ook al ben je 58.
Ook al bestaat de gemeente in 2022 37 jaar en zijn er allerlei gewoontes en gebruiken binnen geslopen.
Als je het groeiproces van een plantje, boom of struik volgt, dan begint het met een zaadje, dat ontkiemt.
Ik kan me herinneren dat ik voor biologie een bruine boon in een glazen potje moest doen, tussen een koffiefilter en het glas. In het potje zat wat aarde en grind om het papier van het filterzakje op zijn plaats te houden. Ik hoefde alleen maar water te geven, zodat het papier nat bleef. En zo zag ik hoe de bruine boon ontkiemde en hoe er wortels kwamen en een plantje ontstond.
Na het ontkiemen volgt het proces van de groei van de wortels en van het plantje. Als er in 2021 dingen ontkiemd zijn in de geestelijke wereld voor de Christengemeente Purmerend, dan volgt nu het proces van groei voor de wortels en voor het plantje.
In dat verband zie ik ook ons nieuwe motto, dat ik vol verwachting presenteer:
In het nieuwe motto is van alles te vinden. Het gaat over God en over de ‘rugdekking’ van God. Hij is er. Hij zal ons doen slagen. En het gaat over ons, Zijn dienaren. Dat wij zullen opstaan en gaan bouwen.

Als je Nehemia 1 leest, dan begint het bij 1 man die leeft met God.
Als hij hoort hoe het gesteld is met Jeruzalem, met de stadsmuren in het beloofde land, dan wordt hij diep geraakt. Nehemia bedrijft rouw, vast, bidt en zoekt het aangezicht van God. Als je verder leest dan zie je dat zich een plan van God ontvouwd. Een plan van herstel. In dat verband wordt ons nieuwe motto gebruikt.

Ik weet niet wat 2022 zal brengen. We hebben twee jaar met Covid 19 achter de rug, en de eerste twee diensten van 2022 zijn digitaal, we kunnen niet bij elkaar komen. We hopen en bidden dat we per 16 januari weer bij elkaar zullen zijn. Misschien wordt 2022 het jaar dat we er alles aan moeten doen om op te staan en te bouwen, binnen de mogelijkheden die er zijn.
Ja, er zijn allerlei belemmeringen om te bouwen aan de Gemeente. Maar zo was het ook in de tijd van Nehemia. Hij had tegenstanders. En ons motto was het antwoord van Nehemia op de drempels die zijn tegenstanders opwierpen.
En hij voegde er nog iets aan toe: “Maar u hebt geen deel, geen recht, en geen herinnering in Jeruzalem”.
Misschien is het bij ons net zo als in Jeruzalem. Misschien zijn er dingen verloren gegaan in de gemeente of in je persoonlijk leven. Misschien zijn er vijanden gekomen die land in bezit hebben genomen en die er niet op zitten te wachten dat er herstel en herbouw gaat plaats vinden en dat God de Allerhoogste in alles aanwezig zal zijn en dat de Vredevorst de heerschappij terug krijgt die Hem toe komt (Jesaja 9:5 en 6).
Daarom wil ik opstaan en gaan bouwen. De God van de hemel, Hij zal ons doen slagen. Ik wil mij richten op de preken die gaan komen. Op de gesprekken met mensen die gaan komen. Op de gebeden die ik mag gaan uitspreken.
En tegen de vijand zeg ik: ‘Je hebt geen deel, geen recht en geen herinnering in de Christengemeente Purmerend en in mijn geestelijk leven!’

Wie bidt mee? Wie vast mee? Wie staat met mij op? Wie bouwt mee?

Gerdo